planetami górnymi
Encyklopedia PWN
proces poznawania przestrzeni geogr. na Ziemi.
archaik
geol. pierwsza wielka jednostka czasu (jednostka geochronologiczna) w dziejach Ziemi; trwał od ok. 4 mld do 2,5 mld lat temu; także jednostka chronostratygraficzna (eonotem) obejmująca powstałe w tym czasie skały.
[gr. archaikós ‘staroświecki’, archaíos ‘starożytny’],
era archaiczna, eon archaiczny, azoik, archeozoik,
geologia
nauka o budowie i historii Ziemi, a głównie skorupy ziemskiej, oraz o procesach geologicznych, dzięki którym ulega ona przeobrażeniom;
[gr. gḗ ‘ziemia’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
impakcja
gwałtowne uderzenie ciała niebieskiego (np. meteoroidu, planetoidy, komety) w inne ciało niebieskie (np. w Ziemię).
[łac.],
loty statków kosmicznych poza górne warstwy atmosfery Ziemi.
meteoroidy
najmniejsze spośród małych ciał Układu Słonecznego, których — w przeciwieństwie do planetoid i komet — nie można bezpośrednio zobaczyć;
[gr.],
